سازمان‌های حرفه‌ای هنگام در نظر گرفتن قرار گرفتن در معرض جنگ و اسباب بازی دورا روی عملکرد دوران کودکی تأثیر گذاشته‌اند.
به عنوان مثال، عمل مناسب از نظر رشد، ابتکار انجمن ملی آموزش کودکان خردسال، از حضور اشکال خاصی از یونیفرم ها و تصاویر در کلاس درس حمایت و تشویق می کند، در عین حال سلاح ها و اقدامات نمادین، یا اعتقاد بر این است که ممنوع می شود.
تجلیل کردن، خشونت آموزش و پرورش مربی اغلب پرخاشگری بازیگوش را از پرخاشگری جدی که با آرزوی کاهش خشونت در همه اشکال تداوم یافته است، مشخص نمی کند.
بازی با بسیاری از رفتارهای مثبت همراه نیست، در حالی که Fry16 خاطرنشان کرد که جنگ بازی و جنگ جدی را می توان به انواع مختلف رفتار در کودکان خردسال طبقه بندی کرد.
هلندورن و هارینک 17 مبارزه بازی را به عنوان تهاجم ساختگی و خشن و خشن متمایز کردند زیرا پرخاشگری بازیگوش را نباید پرخاشگری واقعی در نظر گرفت. مربیان ممکن است دعوا و اسباب‌بازی‌های جنگی را منع یا منع کنند، زیرا آنها جنگ بازی را به‌جای مفید بودن، برای رشد کودک مضر می‌دانند.
مهم است که بدانیم جنگ بازی و بازی با اسباب‌بازی‌های جنگی قصد آسیب‌رسانی ندارند. شرکت‌کنندگان ممکن است آسیب ببینند، اما این آسیب‌ها به دلیل ماهیت بازی است و نه هدف.
این یک تمایز مهم در هنگام شناسایی پرخاشگری جدی است، جایی که تظاهرات رفتار هدف صریح آسیب رساندن یا تخریب را دارد و چنین رفتاری به قصد آسیب رساندن به سمت دیگری هدایت می شود.
رفتار ضداجتماعی و عواطف منفی در حین بازی وانمودی اعمال خشونت آمیز تری را نشان می دهد و رفتارهای ضداجتماعی مکرر را خارج از چارچوب بازی خود انجام می دهند. 20 حمایت اضافی برای کودکان خردسالی که فاقد مهارت های اجتماعی مناسب با سن و تنظیم هیجانی هستند مورد نیاز است.
برای درک بیشتر، محققان باید در نظر داشته باشند که بازی جنگی و اسباب‌بازی‌های جنگی تا چه حد در خانه و محیط‌های آموزشی همراه با مؤلفه‌های زمینه‌ای که بر پذیرش یا سرکوب تأثیر می‌گذارند، پذیرفته می‌شوند.
