وقتی در کلاس ششم ایستادم، اولین بار این فرصت را داشتم که یک دمپایی نیکتا بچه گانه داشته باشم نه صندل فروشی در نزدیکی روستای ما وجود داشت و نه داشتن یا نداشتن صندل چرمی اهمیتی نداشت.
با این حال، من از دوران پیش دبستانی ام این فرصت را داشتم که آموزش با کیفیتی داشته باشم، زیرا معلمان باکیفیتی داشتیم که زندگی خود را وقف کردند تا دیگران را روشن، تحصیل کرده، رشد کنند و شکوفا کنند.
اما امروزه، دانش‌آموزان روستاها صندل‌های چرمی یا حتی بهتر از صندل‌های قبل از تولدشان را می‌سازند. متأسفانه، آنها نمی توانند تحصیلات با کیفیت زندگی در روستاهای خود را دریافت کنند. فرهنگ، هنجارها، موقعیت اجتماعی و سلیقه مردم به طور چشمگیری تغییر کرده است.
مردم می دانند که ژست بیرونی برای هر کسی بسیار مهم است. آنها می دانند که داشتن یک صندل با کیفیت به دلیل موقعیت ها و تصاویر اجتماعی شان چقدر مهم است.
بسیاری از آنها به اهمیت تحصیل فرزندان خود نیز واقف هستند، اما آنقدر خوش شانس نیستند که آن را هر وقت که بخواهند داشته باشند. صندل گرفتن آسان تر از تحصیل است.
مردم می توانند به بازار روستای خود بروند که در آن تعدادی صندل فروشی وجود دارد – آنها فقط در چند دقیقه می روند، انتخاب های خود را انجام می دهند، پول می دهند و آن را دریافت می کنند.
دلایل زیادی پشت آن است. بیایید اینجا سراغ آن انتقاد نرویم. آمار نشان می دهد که حداکثر دانش آموزان مدارس روستا در هر یک از امتحانات رقابتی خود در زبان انگلیسی و ریاضی مردود می شوند.
زبان انگلیسی برای همه چیز در فرهنگ شرکتی، به اصطلاح بخش توسعه یا حتی برای معتبرترین مشاغل خدمات ملکی بنگلادش، واقعیت امروزی است. اما ریاضیات به دلایل زیادی مهم است – برای رشد شناختی، قیاس، علم، اخلاق و چیزهای دیگر.
همه‌گیری جهانی کووید-19 درس‌های زیادی برای انسان به جا می‌گذارد، از جمله اینکه ما باید شیوه‌های آموزشی و آموزشی خود را به روشی جدیدتر و خلاقانه‌تر تغییر دهیم.
ایجاد بستر مجازی برای آموزش و تدریس یکی از گزینه‌هایی است که قبلاً در محیط‌های شهری و عمدتاً جمعیت مرفهی که هم دسترسی و هم مقرون به صرفه بودن به این بستر را دارند، معرفی شده است.
