گزنه کیلویی گیاهی است که در همه جا حاضر است و در بخش بزرگی از جهان موجود است. گزنه یک گونه نسبتاً مقاوم به سایه است که در بیشتر خاک‌های مرطوب یا مرطوب، ضعیف اسیدی یا ضعیف بازی و بسیار حاصلخیز دیده می‌شود.
ساقه‌ها و برگ‌های آن به‌طور متراکم با کرک‌های گزنده پوشیده شده‌اند که سموم بالقوه دردناک را آزاد می‌کنند، به ندرت توسط قلعه‌ها و خرگوش‌ها خورده می‌شود.
این گونه به عنوان علف های هرز سرسخت شناخته می شود که می تواند در سخت ترین شرایط زندگی کند و به دلیل ایجاد درد مشهور است. از زمان های قدیم، گزنه تازه برای شل کردن اندام های آرتروز یا فلج با گزنه تازه برای تحریک گردش خون و گرما بخشیدن به مفاصل و اندام ها در درمانی به نام “کهیر” استفاده می شود.
طبق گزارش ها، مصریان باستان از این تزریق برای تسکین آرتریت و کمر استفاده می کردند عمل ذکر شده گزنه یا ساییدگی در طب عامیانه به عنوان دارویی برای آرتریت، روماتیسم و فلج عضلانی به یک استاندارد تبدیل شد و شاید قدیمی ترین کاربرد دارویی گزنه باشد.
از گزنه می توان برای تقویت سلامت و شادابی افراد استفاده کرد با توجه به ویژگی های تغذیه ای و عملکردی گزنه، از آن برای کاهش علائم مرتبط با رینیت آلرژیک و بهبود پایداری اکسیداتیو در آنچوی آب نمک استفاده شده است.
همچنین غنی از اسیدهای چرب، کاروتنوئیدها و ترکیبات فنلی است، در حالی که عصاره های آن برای بهبود پایداری اکسیداتیو در سبزیجات آب نمک گزارش شده است.
تجزیه و تحلیل تقریبی جامع نشان داد که شاخه های برداشت شده از گزنه نزدیک به 90 درصد رطوبت را نشان می دهند و بقیه پروتئین ها (3.7٪)، چربی (0.6٪)، خاکستر (2.1٪)، فیبر غذایی (6.4٪)، کربوهیدرات کل هستند. (7.1٪)، و کل کالری علاوه بر این، گزنه حاوی ویتامین A، ویتامین C، کلسیم، آهن، سدیم و مشخصات اسیدهای چرب غنی است.
نوع جغرافیایی، تاکسونومیکی و مورفولوژیکی، ژنتیک و غیره را در شرایط کنترل مورد مطالعه قرار دادند تنها گونه گزنه است که به صورت تجاری برای اهداف دارویی و استخراج تجاری کلروفیل و الیاف ساقه کشت می شود.
او همچنین U. dioica را منبع خوبی از فلاونوئیدها، فنیل پروپانوئیدها و آنالوگهای اسید کافئیک گزارش کرد. علاوه بر این، استفاده از عصاره گزنه برای روماتیسم، اگزما، رینیت آلرژیک و آرتریت به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است.
