از آنجایی که دختران به طور فزاینده ای تمایل به جنسی دارند، برای تعیین اینکه آیا لباس تابستانی دخترانه جنسی بر نحوه درک دختران توسط دیگران تأثیر می گذارد یا خیر.
نظریه عینیت‌سازی در شناسایی فرآیندهای احتمالی مرتبط با لباس تحریک‌آمیز زنان و استنتاج‌های منفی مفید بوده است. در مطالعه‌ای با استفاده از محرک‌های بزرگسالان، گورونگ و کروسر عکس‌هایی از ورزشکاران زن المپیک با لباس‌های یونیفرم و تحریک‌آمیز (تعریف شده به عنوان حداقل) ارائه کردند.
زنان کالج به عکس‌ها امتیاز دادند و وقتی لباس‌های تحریک‌آمیز داشتند، در مقایسه با شرایط یکنواخت، زنان به‌عنوان جذاب‌تر، زنانه‌تر، از نظر جنسی با تجربه‌تر، مطلوب‌تر، اما همچنین کمتر توانا، کمتر قوی‌تر، مصمم‌تر، کمتر باهوش‌تر و باهوش‌تر ارزیابی شدند.
به عنوان داشتن احترام کمتر این نتایج مشابه آنچه قبلاً توسط محققان در دهه 1980 پیدا شده بود هالند و هاسلم در ارزیابی مستقیم‌تری از رابطه بین لباس تحریک‌آمیز و شی‌سازی دیگران، لباس دو مدل را که از نظر جذابیت چهره به یک اندازه جذاب ارزیابی می‌شدند، دستکاری کردند.
از آنجایی که عینیت‌سازی شامل بازرسی بدن است، نویسندگان توجه شرکت‌کنندگان را به بدن مدل‌ها اندازه‌گیری کردند. عینیت بخشیدن نیز مستلزم انکار ویژگی های انسانی از شخص عینیت یافته است.
دو ویژگی از این قبیل عبارتند از عاملیت درک شده مثلاً توانایی فکر کردن و ایجاد نیت و عاملیت اخلاقی مثلاً توانایی درگیر شدن در اعمال اخلاقی یا غیر اخلاقی.
چندین یافته مربوط به تحقیق در مورد لباس تحریک آمیز است. در مقایسه با مدل‌هایی که لباس ساده می‌پوشیدند، مدل‌هایی که لباس‌های تحریک‌آمیز می‌پوشیدند دارای عاملیت کمتر مثلاً توانایی استدلال، توانایی انتخاب و عاملیت کمتر اخلاقی به نظر شما رفتار زن چقدر عمدی است؟
نتایج نشان داد که وقتی مدل‌ها لباس تحریک‌آمیز می‌پوشیدند، در مقایسه با زمانی که لباس ساده می‌پوشیدند، نگاه عینی‌تر به بدن آنها معطوف شد. این نتیجه عینی تلقی می شود.
زیرا بدن مدل ها هنگام پوشیدن لباس های تحریک آمیز بیشتر مورد بازرسی قرار می گیرد و در آن شرایط به نظر می رسد که آنها دارای ویژگی های کمتری هستند که معمولاً به انسان نسبت داده می شود.
